صادرات نرم افزار كیفیت محصولات را زیاد می كند

عضو سازمان نظام صنفی كامپیوتری با تكیه بر اهمیت توسعه نرم افزار و تأثیر آن بر اقتصاد جامعه، اظهار داشت: برای صادرات نرم افزار، باید بتوانید كیفیت محصولاتتان را آن قدر افزایش دهید كه با شركتهای مطرح دنیا رقابت كنید، ازاین رو صادرات محصولات نرم افزاری می تواند كیفیت محصولات را افزایش دهد.
مظاهر مرجانی در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه صادرات نرم افزار می تواند اتفاقات خوبی را در حوزه اقتصاد رقم بزند، اظهار داشت: به جهت اینکه بخواهید وارد حوزه صادرات شوید، باید بتوانید کیفیت محصولاتتان را آن قدر ارتقا دهید که با شرکتهای مطرح دنیا رقابت کنید. از طرفی هنگام تولید محصولی برای ایران با زمانی که می خواهیم محصولی را برای صادرات تولید نماییم، در طراحی محصول، کدنویسی و استانداردها، نگاهمان متفاوت می باشد و بدین ترتیب صادرات محصولات نرم افزاری می تواند کیفیت محصولات را هم افزایش دهد.
وی افزود: خوشبختانه انتقال نرم افزار نسبت به محصولات دیگر متفاوت تر و ساده تر است، هرچند به علت مشکلات تحریمی، ورود ارز باز هم مشکلات خاص خویش را دارد. اگر ما برنامه خویش را روی بخش صادرات بگذاریم، علاوه بر برخورداری از مزایای صادرات مانند ورود ارز به کشور و ساده و روان تر بودن صادرات در مقایسه با خیلی از محصولات دیگر، یک گام بسیار مهم در جهت تولید محصولات نرم افزاری متفاوت و با کیفیت برداشته ایم.
عضو سازمان نظام صنفی کامپیوتری ضمن اشاره به توسعه نرم افزار و تأثیر آن بر اقتصاد جامعه به خصوص در حوزه کسب و کار بیان نمود: هر کشوری که آی سی تی پیشرفته تری دارد، جامعه پیشرفته تری است. صنعت آی سی تی بسیار مهم می باشد و نرم افزار هم جزئی از این صنعت و نخ تسبیح آی سی تی است. جهت بررسی میزان پیشرفته بودن یک جامعه، پارامترهای مختلفی وجود دارد که یکی از آنها توسعه آی سی تی در آن کشور است.
مرجانی تصریح کرد: در هر جامعه ای که به نرم افزارش توجه شده و اصناف و صنایعش از نرم افزارهای به روزتر، پیشرفته تر و حرفه ای تر استفاده کردند، این صنایع بهره وری بالاتری و در نهایت اقتصاد پویایی داشتند. ما هرچه بتوانیم صنعت نرم افزار و آی سی تی را رشد دهیم، ناخودآگاه اقتصادمان پیشرفت می کند و وقتی اقتصادمان پیشرفت کند، کشور در راه رشد و تعالی قرار می گیرد، ازاین رو لازم است توجه جدی به این مورد داشته باشیم.

دولت باید بخش خصوصی را در هسته تصمیم گیری ها قرار دهد
وی با اشاره به اینکه دولت باید بخش خصوصی را جدی بگیرد، اظهار داشت: وقتی اقدامی بخواهد در سطح کلان ایجاد شود، احتیاج به همبستگی و ایجاد بسترهای مناسب دارد و ایجاد بستر مناسب به وجود نمی آید مگر اینکه کسانی که می خواهند آن کار را انجام دهند، صاحب نظر باشند و این نظرات، اصولی و پایه ای باشد. ازاین رو سازمان نظام صنفی باید در گام اول دولت را قانع کند که بخش خصوصی را در هسته تصمیم گیری ها قرار دهد.
عضو سازمان نظام صنفی کامپیوتری با تکیه بر پیشرو بودن بخش خصوصی بیان نمود: با استفاده از قدرت حاکمیت و توانمندی بخش خصوصی، می توان برنامه ها و طرح های کلان را به اجرا درآورد. یکی از این طرح های کلان، دیجیتال کردن کشور است. دیجیتالی شدن در حوزه اقتصاد است، حوزه دولت الکترونیک و همه حوزه ها وجود دارد و سازمان نظام صنفی اگر بتواند تعامل خوب و سازنده ای با دولت داشته باشد، با ایجاد همگرایی و فراگیری می تواند اتفاقات خوبی را در حوزه تحول دیجیتال رقم بزند.
مرجانی با اشاره به اینکه تحریم جنبه های مختلفی بر حوزه فناوری اطلاعات دارد، اظهار داشت: بخشی از تحریم ها از بیرون به ما تحمیل می شود، اما در ایران هم گرفتار خودتحریمی هستیم. تعامل با بخش خصوصی به این معناست که اگر تصمیمی حتی در سطح کلان کشور اتفاق می افتد، باید از بدنه اقتصاد جامعه و بخش خصوصی بیرون آمده و تاییدیه این بخش را گرفته باشد، چونکه نمی توان بدون در نظر داشتن منافع صنفی، تصمیم گرفت. برای مثال وقتی اینترنت را برای مدت یک هفته قطع می نماییم، بدون اینکه مصالح بخش خصوصی را در نظر بگیریم، می تواند صدمه های بسیار جدی به حوزه وارد کند.

لزوم ایجاد اعتماد برای برخورداری از نگاه آینده نگر
وی با اشاره به اینکه بخش خصوصی به جهت اینکه بخواهد نگاه آینده نگر داشته باشد، باید بتواند به رویه موجود اعتماد کند، اظهار داشت: اگر کسب وکاری می خواهد محصولی مبتنی بر کلاود تولید نماید، این فرض را در ذهن دارد که اینترنت در کشور همیشه وصل است، در حالیکه اگر احتمال قطعی اینترنت را برای روزهایی وجود داشته باشد، نمی تواند به ساختار موجود اعتماد کند که بخواهد متناسب با آن جلو برود. بنابراین دولت باید در تصمیماتی که بر بخش خصوصی تأثیر می گذارد، حتی اگر این تصمیمات در حد سیاست عالی کشور باشد، نظرات بخش خصوصی را جویا شود.
عضو سازمان نظام صنفی کامپیوتری تصریح کرد: بطور قطع اگر تصمیمی با نظر بخش خصوصی صورت گیرد و بخش خصوصی هم موافق باشد، همه تلاشش را می کند که آن برنامه و تصمیم اجرایی شود. اگر دولت بستر مناسب را فراهم نموده و آینده را برای بخش خصوصی قابل پیشبینی کند، می تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند. اما در موارد بسیاری، تصمیمی که گرفته می شود یا مصوبه ای که تصویب می شود، بدون اطلاع بخش خصوصی است و در چنین شرایطی بخش خصوصی بطور قطع توانایی همرایی دولت را ندارد.